πανεπήτριμος

-ον, Α

1. πυκνότατα υφασμένος

2. (το ουδ. πληθ. ως επίρρ.) πανεπήτριμα

μτφ. (για το χιόνι) πέφτοντας πυκνότατα («ἑσπερίου ζεφύρου πανεπήτριμα χευαμένοιο», Οππ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + ἐπήτριμος «υφασμένος με πυκνό τρόπο»].